|
|
|
|
Het erfrecht kan omschreven worden als het recht met betrekking tot de opvolging in het vermogen van een overleden persoon, waaronder de regelingen
met betrekking tot erfopvolging (wie zijn erfgenaam?; wat gaat over op de erfgenamen?),
het doen opstellen van testamenten, en aantasting van door de erflater verrichte rechtshandelingen.
Op 1 januari 2003 is het Nederlandse Erfrecht ingrijpend veranderd.
Deze wet staat in boek 4 Burgerlijk Wetboek. (artikelen 4:1 t/m 4:233)
Over die wijzigingen in de wet is zeer lang gepraat en de invoering hiervan werd telkens uitgesteld.
De belangrijkste wijziging met het "oude erfrecht" is dat de langstlevende echtgenoot financieel beter wordt verzorgd.
In het oude erfrecht (voor 1-1-2003) konden de kinderen hun erfdeel opeisen en de langstlevende echtgeno(o)t(e) was verplicht het erfdeel aan kinderen uit te betalen.
De laatste wijziging daarvóór van het Nederlandse erfrecht was in het jaar 1923. Tot dat jaar was de langstlevende echtgenoot geen erfgenaam. Alleen de kinderen konden erven. In het jaar 1923 werd de langstlevende echtgenoot dan ook erfgenaam en kon deze meedelen in de nalatenschap van erflater.
Door de wijziging in 2003 heeft de langstlevende echtgenoot meer rechten gekregen.
Aan de inhoud van deze site kunnen geen rechten worden ontleend.
|